کد مطلب:29279
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:127
با تامل و دقت در انسان و طبيعت روشن مي شود كه انسان همواره در پي دفع ضرر ازخود و جلب منافع است و از اين طريق حيات خود را حفظ كرده , به بقا ادامه مي دهد . امـا از آنـجـا كه دفع ضرر و جلب منفعت في حد نفسه نمي تواند انسان رابرانگيزد و به عمل وادار سـازد خـداوند اعمال را همراه با لذت يا رنج قرار داده است و انسان در پي لذت برمي آيد و مثلا با خـوردن و آشاميدن و زناشويي كردن لذت مي برد و از اين طريق در حقيقت حيات و بقاي خود را ادامه مي دهد . امـا اگـر فـرض كـنيم انسان نه دچار ضعف و بيماري شود و نه نابود گردد , كما اينكه در جهان آخـرت چنين است ديگر لذت ها فايده اي براي او ندارند , زيرا لذت ها در دنيا براي اين بودكه انسان تشويق به عمل شود تا به بقاي خود ادامه دهد . بنابراين چرا خداوندهمواره انسان را به لذت هاي گوناگون جهان آخرت وعده مي دهد در حاليكه اين لذت هادر آنجا فايده اي ندارند ؟
ايـن مـطـلب كه انسان در پي دفع ضرر و جلب منفعت است و به دليل لذت در كارها آنهارا انجام مي دهد درست است . اما بايد دانست كه انسان با مرگ و رفتن به جهان آخرت تبدل پيدا نمي كند . يعني اينگونه نيست كه اگر در اين دنيا لذت جويد و لذت رادوست داشت , اگر از دنيا برود ديگر لذت جو نخواهد بود . تـنـها تفاوت اين است كه انسان در اين دنيا با لذايذ زودگذر و فاني سر كار دارد ولي در آخرت با لذايذباقي و جاويد . از آيات قرآن نيز همين مطلب استفاده مي شود . و لـقـد خـلقنا الانسان من سلاله من طين ثم جعلناه نطفه في قرار مكين ثم خلقنا النطفه علقه فـخـلـقنا العلقه مضغه فخلقنا المضغه عظاما فكسونا العظام لحما ثم انشاناه خلقا آخر فتبارك اللّه احسن الخالقين ثم انكم بعد ذلك لميتون ثم انكم يوم القيامه تبعثون ( مومنون /16 )همانگونه كه پـيـداسـت مـخـاطـب در آيه همين انسان است كه خلق آخر پيدا مي كند و روزقيامت برانگيخته مي شود .
تفسير الميزان ج 3 ص 113
طباطبائي - سيد محمد حسين
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.